Dag 9 en 10 (zondag 2 en maandag 3 juni)

Zondag 2 juni (dag 9)
Vandaag zijn we begonnen met uitslapen, tot 8.30 uur maar liefst, wat een feest! :-)

Op verzoek van Ad zijn we een regenponcho gaan kopen voor het geval dat… Beide Vosjes direct in protest, dat is de goden verzoeken! Hierna zijn we doorgereden naar Banff voor een bezoekje aan het Whyte museum. Dit museum is geheel geschonken door de Peter en Mary Whyte, tevens de oprichter van het Banff Springs Hotel. Ook het zomerhuis van dit echtpaar en het echtpaar Moore zijn bij dit museum geplaatst. Een stukje geschiedenis van de Rocky Mountains rondom Banff en Lake Louise werd hier goed weergegeven, zoals de eerste toeristenvervoerder in de Rocky’s, welke je hier nu nog overal tegenkomt, Webster (opgericht door twee broers van Mary Whyte). We hebben dus ruim 2,5 uur in het museum doorgebracht!

Daarna hebben we Johnston Canyon bezocht, een 3 uur durende wandeling naar boven en terug, maar zeer zeker de moeite waard! Prachtige waterval...
We laten de foto’s voor zich spreken…
Op de parkeerplaats nog een lachwekkend “incident” dat we jullie niet willen weerhouden; Tiny riep ineens heel hard “Linds de handrem erop, de camper rijdt!!!” waarop Linds heel kalm zei: “rustig maar tante het is de camper naast ons die vertrekt”… :-)

Na dit indrukwekkende dagje terug richting het RV Park in Canmore voor het avondeten en wat potjes kaarten, uiteraard is Ad even ingemaakt door de Vosjes! ;-)

Maandag 3 juni (dag 10)
De dag begint vandaag regenachtig en lui, op ons gemak een douche genomen en ontbeten. Hierna onze weg richting Calgary vervolgt, via Kananaskis Village. Een bijna verlaten plaats en natuurpark…
Ad besloot om toch even te gaan informeren bij het Info Centre van het Peter Lougheed Provincial Park, maar dacht dat dit gesloten was en reed verder.
Na enkele seconden riep Tiny nogal opgewonden “daar een beer!!!” (nu echt en niet zoals eerder slaapwandelend :-).
Direct gestopt natuurlijk om foto’s en filmpjes te maken (ook hier laten wij de foto’s en het filmpje gemaakt door Linds voor zich spreken).
En Tiny maar roepen naar Linds vanuit de camper, “niet te dichtbij hè, ik houd de deur wel open indien je moet rennen!”. Maar zoiets unieks moet natuurlijk zo dichtbij als mogelijk vastgelegd worden…!! Het paar honderd meter zoals geroepen in het filmpje is waarschijnlijk een inschattingsfoutje van opwinding en adrenaline, aangezien we uiteindelijk op ongeveer 50 meter afstand hebben kunnen filmen!! (sorry mam, soms moet je een beetje risico nemen!) ;-)

Na deze bijzondere gebeurtenis zijn we een stukje verder op de parkeerplaats gaan lunchen. Blijkbaar vond Baloe Beer ons gezellig aangezien hij op zijn gemak over de parkeerplaats kwam wandelen op zo’n 10 meter afstand van ons raam!! We verslikken ons alle drie zowat in onze boterham en schieten zo snel mogelijk op de fotocamera af, helaas hebben we alleen nog een foto kunnen maken vanachter een paar bomen en weg was Baloe Beer, het bos in om te doen wat beren doen…

Ad is toch maar even bij de ranger gaan melden dat er een beer in de omgeving is gezien. De vraag van de ranger; “hoeveel kilometer vanaf hier is dat??” waarop Ad hem beantwoordde; “50 meter achter dit infocentrum!” en liet hem de foto’s zien. Volgens de (verbaasde) ranger zijn we geluksvogels omdat dit niet vaak voorkomt dat beren van zo dichtbij gefotografeerd kunnen worden!

Binnen enkele minuten drie parkrangers met jeeps aan het rondrijden om de beer te spotten, maar helaas! Ad is nog enkele vragen gaan stellen aan de vrouwelijke ranger. De beren hier in de omgeving zijn vrijwel allemaal gechipt en dus goed te volgen. Echter deze babybeer, nummer 104 van 2 á 3 jaar oud, is door zijn moeder in de steek gelaten en hebben ze nog niet kunnen chippen… Had dat ff eerder gezegd, wij konden de chip er van deze afstand zowat inschieten! Haha.

Na dit avontuur konden de hertjes en geiten ons niet heel erg meer boeien en dus zijn we doorgereden naar Calgary om te beginnen aan onze laatste paar dagen in West Canada…